2. web 2.0

FATİH Projesi

FATİH Projesinde eTwinning Entegrasyonu ve EBA

Web 2.0

Web 2.0 terimi ilk olarak O’Reilly ve MediaLive International arasında düzenleyecekleri bir konferans için yaptıkları bir beyin fırtınası oturumu sırasında ortaya atılmıştır. Oturumun amacı, gelişen teknolojiyle birlikte Web sitelerine gelen yenilikleri ve ortaya attıkları bu yeni kavramla Web sitelerindeki hangi özelliklerin kastedildiğini belirlemekti (O’Reilly, 2005, para. 2).

Web 2.0 olarak nitelendirilen sitelerin Web 1.0 sitelerinden ayrıldığı en önemli nokta kullanıcının rolüdür desek herhalde yanlış olmaz. Web 2.0 sitelerinde kullanıcıların rolü Web 1.0 sitelerinde olduğu gibi sadece okuyabilen pasif bir tüketici değil tam tersine, içerik üzerinde söz hakkı bulunan, içeriğe katkıda bulunan, geliştiren ve paylaşan aktif bir üreticidir.

Web 2.0 uygulamalarının temel amacı, kullanıcıların teknik sorunlarla yüzleşmeden içerik geliştirmesini ve paylaşmasını sağlamaktır. Bu uygulamalar aynı zamanda kullanıcıların İnternet’in işbirliği ve sosyal etkileşim olanaklarından faydalanmasını da sağlamaktadır. Bu nedenle Web 2.0 için “Sosyal Devrim” diyenler de vardır (Downes, 2005, para. 25; Ebner, Holzinger, & Maurer, 2007, s. 560). Benzer şekilde Web 2.0 araçlarına “sosyal yazılımlar” ya da “sosyal medya (ortamlar)” da denilmektedir. Facebook, Twitter, Flickr, Youtube, vb. gibi sitelerin Web 2.0’a örnek olarak gösterilen ilk uygulamalar olduğu gözönüne alındığında bu yakıştırmanın nereden kaynaklandığı da açıkça görülebilmektedir.

Web 2.0 olarak nitelendirilen sitelerin temel özellikleri şu şekilde sıralanabilir:

  • Kullanıcılar Web Okur/Yazarı rolündedir. Yani, kullanıcılar önceden hazırlanıp sunulmuş içeriği okumakla kalmayıp bu içeriğe katkıda bulunma hakkına da sahiptir. Böylece kullanıcılar işbirliği içinde içerik geliştirip paylaşabilirler. Bu içeriklere katkıda bulunabilirler. Sosyal medya araçlarının gelişmesiyle kullanıcılar arasındaki bu içerik paylaşımı, işbirliği ve etkileşim en üst seviyeye çıkmış durumdadır.
  • Kullanıcılar içerikleri etiketler kullanarak sınıflandırabilirler bu işleme de etiketleme denilmektedir. Bu sayede içerikler kullanıcıların ortak katılımıyla kategorilere ayrılır ve bu da hem içerik ararken kullanıcıların işini kolaylaştırır hem de kullanıcılara içerikleri daha düzenli bir şekilde saklama imkanı sunar.